“Is het nog ver”? Vroeg ik met een stem die best gespannen klonk. “Nog maar een klein half uurtje”, antwoordde Robert. “Waarom wil je dat weten Michelle?” Was zijn volgende vraag. Ik durfde bijna niet te zeggen waarom die vraag zo belangrijk voor me was. We reden vlak bij de plek, waar Robert afgelopen zaterdag nog een noodstop moest maken om te plassen, toen we met vrienden waren wezen stappen. Ik had hem nog uitgelachen om het feit dat hij geen controle had over zijn blaas. En nu, hield ik het zelf bijna niet meer, wat moest ik nodig plassen. Op dat moment reed Robert iets te hard over een verkeersdrempel heen. Met het gevolg dat er een paar druppeltjes urine in mijn slipje terecht kwam. Het mag nu wel duidelijk zijn hoe nodig ik moest plassen. Mijn hand duwde ik in mijn kruis om te voorkomen dat er nog meer druppeltjes in mijn onderbroek terecht zouden komen. Robert zag het ook. Geamuseerd begon hij te lachen. “Ha ha, alle drankjes die je op hebt vanavond zorgen ervoor dat je een blaas hebt die op klappen staat”, zei hij tegen me met een gote glimlach op zijn gezicht. “En nu wil je dat ik een noodstop voor jou maak zeker, terwijl je afgelopen zaterdag nog uitlachte het niet op te kunnen houden tot we thuis waren”, voegde hij er wat cynisch aan toe.
“Alsjeblieft Robert, als je nu niet stop dan moet je een auto stoel schoonmaken, er zijn al wat druppeltjes ontsnapt, ik hou het echt niet meer”! Het was niet eens een dreigement. Ik meende het erg serieus. “Lieverd, er komt geen parkeerplaats meer waar ik fatsoenlijk kan stoppen, als ik nu stop zal iedere automobilist je kunnen zien”, reageerde heide nood was hoger dan de schaamte. Robert sloeg af en we waren op de vlucht strook. Aan weerszijde van de weg passeerden automobilisten. De druk op mijn blaas werd alleen maar erger. Om uit de auto te stappen, moest ik mijn benen wel uit elkaar doen. En ja hoor, er liepen weer wat druppeltjes plas mijn kruis in van mijn slipje. Ik keek nog even naar de andere weg gebruikers, het waren er teveel. Ik durfde het gewoon niet te doen, plassen en het risico lopen, dat het gezien werd. Mijn slipje was al flink nat geworden en ik besloot deze uit tetrekken. Ik liet hem naast de vangrail achter, en stapte weer bij Robert in de auto. Mijn slipje was goed nat en daardoor dacht ik dat ik het nog wel even op kon houden. “Durf je niet, Michelle”? Vroeg Robert. “Nee, eerlijk gezegd niet, ik zou willen dat ik een man was nu, en gewoon staand plassen, als ik gehurkt ga zitten weten alle medeweggebruikers waarschijnlijk waarom”, antwoordde ik licht schamend. “Ook al heb ik het gevoel dat zelfs mijn dijen al nat zijn van de pis, ik kan het niet”, gaf ik eerlijk toe. Robert zijn hand ging naar mijn dijen en ook hij voelde dat het er vochtig was. Wat ik daarbij voelde was niet alleen een druk op mijn blaas, ik voelde een opwinding.”Gelukkig kon je niet plassen onderweg, het lijkt me heerlijk om je gele vocht uit je kut te zien stromen”, zei Robert. Inmiddels waren we thuis aangekomen. Robert hielp me uit de auto. Binnen gekomen in ons appartement, nam hij me mee de slaapkamer in. Nog steeds niet de kans hebbende op naar het toilet te gaan. Hij pakte liefdevol en zorgzaam een handdoek. Toen begon hij me uit te kleden. Daar stond ik naakt voor hem, met de handdoek droogde hij mijn boven benen. Zijn hand ging naar mijn nog steeds vochtig aanvoelende kruis. Hij kuste me hartstochtelijk. Eerst op mijn mond, daarna mijn borsten en zo gleed hij naar beneden. Hij likte mijn kut, ik was nog even bang dat hij de smaak van urine zou proeven. Maar het lekkere beffen wat hij deed verhoogde nog meer de druk op mijn blaas.
Er kwam weer vocht uit mijn gleuf. Even hoopte ik dat het gewoon geil vocht was, maar de druk op mijn blaas nam weer toe. Robert moet geproefd hebben dat het geen kut sap was, wat er uit mijn gleufje ontsnapte. Maar hij begon me nog heftiger te likken. Zo heftig dat klaarkomen niet meer tegen te houden was. Ik liet het dus maar gaan. Schokkend kwam ik klaar in zijn mond. Maar een kut kan waarschijnlijk niet een voor een vocht lozen. Samen met het geile vocht stroomde nu ook de warme urine uit mijn doos. Robert kreunde ook van genot toen het warme gele vocht vermengd met mijn geil in zijn mond spoot. “Wil je alsjeblieft nooit onderweg plassen, maar wachten tot we thuis zijn”, smeekte hij me bijna. Ik beloofde het hem, wat dit was ook voor mij een leukere ervaring dan te plassen langs de snelweg.
